Otto Schwartz werd geboren in 1872 in "Frankfurt am Main", als zoon van een oude gevestigde familie te Frankfurt. Volgende de traditie, daterende sinds de tijd van zijn overgrootvader, moest hij hoedenmaker worden.

Als student had hij al een voorliefde voor het theater, maar in eerste instantie kon deze niet voldoen aan zijn wensen. Hij studeerde economie, geschiedenis en kunstgeschiedenis aan de universiteiten van Bern, Tübingen en Berlijn. Hij behaalde er zijn doctoraat in de filosofie.

Tijdens zijn studies schreef Otto Schwartz komedies en kluchten. Die waren zo succesvol dat hij spoedig in staat was om zich volledig toe te wijden aan het schrijven. Hij schreef grappen met gezang en componeerde de opera "Prima Ballerina".

Zijn voorliefde, echter waren de anekdotes, die hij met zijn vrienden Max Reinhardt, Carl en Toni Impekoven Mathern schreef. Samen met George Lengbach schreef hij " Der blaue Heinrich " en "De Bruidegom van mijn vrouw."

Na de invloed die het nationaal-socialisme had op het theater en cultuur, verhuisde het gezin terug naar Wiesbaden, waar Otto Schwartz op 10 mei 1940 op de leeftijd van 68 jaar overleed.

Max Reimann werd op 23 Geboren in maart 1875 in Gdansk. In 1890 startte hij zijn theateropleiding, begon in 1895 als acteur aan het "Thalia-Theater" te Hamburg en in 1901 als jonge komiek in het "Schauspielhaus" te "Frankfurt am Main". Eerder had hij, zonder enige speciale training, met succes in prestigieuze zalen opgetreden zoals de "Nürnberger Sommertheater" te Kiel en het "Schillertheater" in Berlijn. Max Reimann beoefende voornamelijk het onderhoudend theater, maar hij was ook bekend als co-auteur van talrijke kluchten die hij, in samenwerking met Otto Schwartz en Carl Mathern schreef.

Arthur Hellmer leerde hem in het "Frankfurter Schauspielensemble" kennen en stelde hem voor om als collega's in zijn nieuw opgerichte "Neues Theater" te werken. In 1911 bracht dit theater dan ook het eerste optreden van "De familie Hannemann", waarin Max Reimann zelf meespeelde. Tijdens het seizoen 1920-21 werd Max Reimann, ook co-directeur samen met acteur Hans Merck, van het theater in Neurenberg. Ten gevolge van het verslechterde economische klimaat, zowel als acteur als schrijver, verhuisde hij naar Berlijn om zich hier terug te trekken.

Hier schreef hij voor het toneel en de film een reeks van scripts. Zijn toneelstuk "Der Sprung in die Ehe" werd onder de naam "Paprika" door Paul Hörbiger verfilmd. "De familie Hannemann" is eveneens tweemaal verfilmd.

Max Reimer is overleden op 30 maart 1943 te Berlijn.

Max Reimann werd op 23 Geboren in maart 1875 in Gdansk. In 1890 startte hij zijn theateropleiding, begon in 1895 als acteur aan het "Thalia-Theater" te Hamburg en in 1901 als jonge komiek in het "Schauspielhaus" te "Frankfurt am Main". Eerder had hij, zonder enige speciale training, met succes in prestigieuze zalen opgetreden zoals de "Nürnberger Sommertheater" te Kiel en het "Schillertheater" in Berlijn. Max Reimann beoefende voornamelijk het onderhoudend theater, maar hij was ook bekend als co-auteur van talrijke kluchten die hij, in samenwerking met Otto Schwartz en Carl Mathern schreef.

Arthur Hellmer leerde hem in het "Frankfurter Schauspielensemble" kennen en stelde hem voor om als collega's in zijn nieuw opgerichte "Neues Theater" te werken. In 1911 bracht dit theater dan ook het eerste optreden van "De familie Hannemann", waarin Max Reimann zelf meespeelde. Tijdens het seizoen 1920-21 werd Max Reimann, ook co-directeur samen met acteur Hans Merck, van het theater in Neurenberg. Ten gevolge van het verslechterde economische klimaat, zowel als acteur als schrijver, verhuisde hij naar Berlijn om zich hier terug te trekken.

Hier schreef hij voor het toneel en de film een reeks van scripts. Zijn toneelstuk "Der Sprung in die Ehe" werd onder de naam "Paprika" door Paul Hörbiger verfilmd. "De familie Hannemann" is eveneens tweemaal verfilmd.

Max Reimer is overleden op 30 maart 1943 te Berlijn.

Roger Pieters werd geboren te Halle op 14 oktober1922.

Voornaamste werken:
Boeken: "Een doodgewoon mens" (1986), "De truc met het touw" (1971), "Zeemeerminnen zijn ondankbaar" (1972), "Een hond in der wereld schoppen" (1973), "Uit een naam treden" (1973), "Een kleine nachtmuziek" (1975), "Het lot breekt niemand" (1975), "Ondanks Alexander" (1977), "De muis" (1978), "De andere Adolf" (1979) en "De groenejager" (1984).

Toneelstukken: "Alles voor de kleine man", "Brand in 't mirakeldorp" (de mirakelmakers), "Chopin en de stofzuiger", "De heldenmakers", "De laatste uren van Hitler", "De mirakelmakers", "De muis", "De vrouw van hiernaast", "De weg naar het licht", "De ziekte van Vlasky", "De zoete dood van peetje Amedee", "Een brouwer in de politiek", "Een kleine nachtmuziek", "Een vrije en onafhankelijke staat", "Eerlijk duurt lang", "Herberg "de verloren zielen", "Het eeuwig leven amen", "Het jaar van de stier", "Kerstnacht op de vismarkt", "Marche funèbre voor Kamiel", "Mensen van goede wil", "Mijn zoon, mijn zoon", "Nonkel lost het op", "Nonkel Max uit Australië", "Omtrent Jeanne", "Pelgrimskoor", "Stof", "Wil je mijn vrouw verleiden".