Tot nut van 't algemeen

Wie zijn vrijheid gebruikt, wordt in het begin amusant, daarna hinderlijk en uiteindelijk gevaarlijk bevonden. Domien Bonneure gaat met pensioen en is vastbesloten zijn levensavond niet door te brengen 'm een fauteuil voor de televisie of in een autocar op weg naar het zoveelste pretpark. Integendeel! In, zijn tuin bouwt hij van allerhande afgedankte rommel een gigantische toren: zijn eigen trotse meesterwerk, zijn vage droom, zijn vrijheidsmonument, zijn luchtkasteel … misschien ook wel een toren van opeengestapelde illusies.

Daardoor komt hij in ruzie met de buren, maar ook is er het pijnlijk conflict met zijn zoon Hubert, schepen van ruimtelijke ordening die, uit eigenbelang en om zijn politieke vrienden ter wille te zijn, de toren wil doen afbreken. Aanvankelijk wordt hij daarin gevolgd door zijn vrouw Gerda. Heen en weer geslingerd tussen al deze tegenstrijdige situaties is er Domiens vrouw wiens leven aan de zijde van haar man niet altijd een lachertje is geweest. Alleen bij zijn kleindochter Alice vindt de "gekke" man begrip. Niettegenstaande alles bouwt Domien verder maar wordt tenslotte onder gerechtelijke druk gezet wat meteen het startsein is van een Homerische strijd tussen Domien en de gemeenschap die graag goochelt met termen als "nut van 't algemeen ", een brede vlag die heel vaak een minder fraaie lading dekt en meestal alleen gehanteerd wordt om verwerpelijke combines van een bepaalde maatschappelijke klasse te verdoezelen.